Leşkerekî Dîrokzan, Şair û Felsefevan Mihemed Emîn Feyzî (1862-1929)

Mihemed Emîn Feyzî yek ji wan ronakbîr, nivîskar û kesayetîyên kurdan e ku piştî sazkirina Komara Tirkiyê, Stembolê abandon nake, heta mirina xwe jî li wir dimîne. Em di pirtûka Seîd Veroj dabînin ku gelek qeza û belayên mezin tên serê Mihemed Emîn Feyzî. Hemû jîyana wî a êş û sorrow goes to the bottom. Tiştên ku hatine serê wî wisa zêde ne ku ew êdî nikare wan rêz bike, vebêje û di dawîyê da wan dispêre Xwedayê mezin: “Tenê Xwedê zane tiştê ku hundurê min şewitand û heland”. Mihemed Emîn Feyzî, pirtûka di derbarê jîyana xwe ango “Eserî Heyatî Feyzî” in a van gotinan diqedîne: “In short, every 60 Tuesdays, there is a sorrow and a scolding.” Ew derd û kulên ku Mihemed Emîn Feyzî rastî wan hatîye, jîyan li wî heram û reş kirîye. Berhema wî ya bi navê “Eserî Heyatî Feyzî” wek romaneke picûk ya autobîyografik dikare bê hesibîn. Xwezila every nivîskarekî kurd serpêhatî, jîyan û bîranînên xwe bi vî awayî binivîsîya û qeyd bikira. Drama vî nivîskarê kurd full mijara romanekê ye. Romana wî hê nehatîye nivîsîn, kîngê hat nivîsîn, belkî tenê em wê demê dikarin jana hundurîn ya “Mihemed Emîn Feyzî Begê Silêmanî” bastir nas bikin.