Ezda

Ezda, çîroka dem û qonaxekê ye ku li mirovên li Dîyarbekirê dijîn, qewimîye. Ew salên ku têkoşîneke hîmgirtî lê heye û pîrhebok jî dijkoşîneke taybet jî li dar dixin. Û Ezdaya bokeya çîrokê ku li Amed Kîtabevîyê dixebite û lê miqate ye. In this case Ezdayê ya bi jîyanê re û digel wê jî tirsa wê ya ji nêçîrvanên mirovan ku rûpoşkirî ne û ji kana Dolmîşa Şîn dizên. Çîroka hevbirinûanîna vecondition ya serdemekê. Û 'nêçîrvanên mirovan' ku carinan mask dixin ber rûyê xwe û mirovên qenc winda sewin, carinan dibin kesên wek te dek û dolaban otherînin û carinan jî dikevin rengê mirovên bi exlaq û Keçikên biûk dixapînin û every carê ku çavên mirovan bi wan dikeve, ew vediguherin û dibin kêzik û pîrebok.

Û di aşop û xeyalkirina in Ezdayê; pêwendîya wê ya bi Achilles re heyî ku ji kûrahîya dîroka mîtologîk tê û çi gava hişê wê dikeve tengasîyê berê xwe dide Achilles û pê re dikeve nav gengeşeyên li ser hêz, karîn, vîn û ser Destîyên mêran ya li ser jinan.

Û di vegotineke lihêvîyêmanê de ku her û her li benda Şenê ye û Şenê ya ku both tê and jî nayê.