Derî Vekirî Bihêlin Wê Hechecîk Vegerin

Di romana xwe ya sêyem de Îrfan Amida vegotina xwe kûrtir dike û bi retorîkeke bêhempa, di spêka şerê xendekan de derûnîya jinê bi hûrbînî dihûne; yan jî hêzekê dide sehekên xwîner û xwîner   To a religious dihisîne. Yar û neyar dixe mêzîna hîçîyê. Mîna morîkên gerdenîyekê bi vegotinê bende dîtir çêdike   li hember dorpêçkirina bajêr. A vî awayî atmosphericeke bênavendî ava dike. Û weku armanca wî ew be xwîner didahfîne wê navenda ku lê metallic, xav, stay û bêgiyan in Czech; bêgiyan e neyar, lê Amîda evê nabêje, yan jî ev ne li ser bala wî ye; Berê wî li hin tiştên din e, bi tiştinî din mijûl e. Serqisê ew bi bêhna axê, vizîna bê, rîtma zemên, êş û azara mihacirîyê dadikeve, yan jî bi tu tiştî danakeve lê bi me werê tê.
Dîyalogû monologên gelekî seyr ên rêya xwedîtinê di awêneyekê de didin mirov, rê didin mirov ku xwe bibîne bê çi li xwe dike bar; Çi li wî bar e. Îrfan Amida ne tenê jîyanê bas dibîne, ew raste rast wê mirov dide jîyandin jî.