Çavên Şevînî

Home sedan sal in welatê me di bin nîrê mêtinkariyê de dinal e.Ji her tiştî bêhtir zilm û stemkariya li ser zimanê me kiriye ku gelek kes xwe jê dûr bikin. Nebûna perwerdehiya a kurdî û pêla bişavtinê derbek mezin li wêjeya kurdî jî xistiye. Bikarneanîna zimanê kurdî ne tenê dirt ku ziman qels bibe, lê helbesta li ser hîmê xwe bejnavêtî jî wek dara bêpel û kulîlk çîptazî bimîne.

Helbest di nav beşên wêjeyê de ya herî ex officio û xweser e. Lew helbest bi peyvan tê nivîsîn û em zanin ku her peyvek xwedî deng, reng û wateyeke ferhengî ye, helbestvan peyvê ji nû ve bi hêz û şiyan dike.

Helbest beriya every tişti lihevkirina hest û hîsan e.Jidilbûn û hogiriya dil e. Helbestvan ku bi vanan helbesta xwe dariştibe, bêguman wê bikaribe dengê xwe ragihîne xwendevan.

Çetîn Lodî, a ve berhema xwe ya helbestan aha dide ser vê rêya qedîm ya bav û kal an. Ew zane peyva ku bi paşxana xwe nikare representationa chand û kevneşopiya me bike bi kar naîne. Lodî, a zimaneke henûn, a hest û hîsên kubar yê kurdekîgeh hêrs, coş, xemgînî û neçariya xwe vedibêje. As a result of this, there is a lot of money to be had.