Bırrhêdar

Hemedi bê piya ewro sone bırr ke koliyanê zımıstani

biyarê peyser. Çê de, çêney ki kar u gureyê maya musenê,

layık ke kar u gureyê cuamerdi rew ra musenê. Hemedi

dewe de ju çênekê ra zaf heskerdêne, nameyê na çêneke

Elife biye. Layık ke piyê xo de şiyene koliya ya ki kar u

gureyê bini. Xo xo de vatêne ez endi beno azeb. Hemedi

wastêne ke na xebere Elife dero. Tekıt şı teber, xeyle Elifa

feteliya, axêri pê bananê yına de a diye. Vost şı leyê Elife,

aye sêr kerd ke Hemed nayo vostena hatê aye ra yeno, çêfê

xo ama hurêndi. Eke ama rast Elife sılam da cı, cı rê vat:

-Elife to zana ez eyro se kena?

-Nê nê, se kena?

-Ez, piyê mı, ma ewro sonimê zımê Suati koliyanê zımıstani

ayme pêser xo rê.

Se ke Hemedi na qesa Elife rê vatê, a murijiye. Çêfo ke

nişiyay bi riyê Elife, bi vind şi. Çıko ke, Hemedi wastine ke,

Elife ki bızano ke Hemed henda beno azeb.

-Tı se kena ewro Elife?

-To rê çı, ez se kena?

Se ke va to rê çı, ebe kayê sımsıma tekıte hatê keyi ra

şiye. Elife, tenê ki hêrsıne biye.